geceye bir şey bırakmak

(bkz: geceye bir şarkı bırak) (bkz: geceye söz bırak) şu geceleri bi kendi haline bırakın

ulan ben her geceye hayallerimi ümitlerimi bırakıyorum onları bırakıyorum da bir yanım eksik kalıyor işte

geceye bir söz,şarkı,şiir falan bırakma işi. bravo çok güzel bıraktınız arkadaşlar. süper, devam

bırakırken rahatlamak

bu geceye hüznümü bırakıyorum yarına bir şey kalmaması dileğiyle.

paçadan bırakıyorum ılık ılık

şuraya bir tiner bırakmak isterdim,koklar koklar kafayı bulurdunuz.

buraya bırakacak bir şey kalmadı herşeyi giderken götürdü zalımın gızı

yanlış kalbe misafir olduysan kalmasını değil,kalkmasını biliceksin

"senden kopmazsa yüreğim,yazıklar olsun.""

ben bu geceye ece seçkini bırakıyorum inşallahta bi daha karşımıza çıkmaz

gecenin önüne bir kap söz bırakın arkadaşlar uyumayan yazarlar için

"sözlük yazarlarının..."diye devam eden başlıklardan sonra kronikleşeceğini düşündüğüm başlık türlerinden biridir. geceye güne aya yıldıza bir şeyler bırakmamızın kime ne faydası var ?

onu düşünmekten uyuyamadığın kişinin umrunda olmamak. "life can be cruel, if you're dreamer"

bir şeylerden kasıt ciğer arkadaşlar

beynimde dolaşan düşünceleri bırakmak istiyorum şöyle. uyuyamıyorum çünkü

aklımızda o kadar şey varki düşünmekten uykumuzu bırakıyoruz

gecelerin ırzına geçtiniz. tbrklr

gece bize ne bırakıyo peki. acı ✔ efkar✔ yalnızlık✔

bu senin içindi her ne kadar bilmesen de, bunu görmesen de, okumasan da, artık beni bilmesen de... ey gece kirpikli kadın, verdiğimiz sözler vardı, şimdi neredesin? umarım, umarım bir gün... hayır, en iyisi bu aslında. sadece yazmak, umutlanmak değil be yavrum...

bir gün insan “virgül”ü kaybetti. o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı. cümleler basitleşince düşünceler de basitleşti. sonra “ünlem” işaretini kaybetti. alçak bir sesle, ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı. artık ne bir şeye kızıyor ne de bir şeye seviniyordu. hiçbir şey ondan en ufak bir heyecan uyandırmıyordu. bir süre sonra “soru işareti”ni kaybetti ve soru sormaz oldu. hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu: ne evren ne dünya ne de kendi apartmanı umurundaydı. birkaç yıl sonra “iki nokta” işaretini kaybetti ve davranış nedenlerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti. ömrünün sonuna doğru elinde sadece “tırnak işareti” kalmıştı. kendine özgü tek düşüncesi yoktu. yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu. son noktaya geldiğinde, düşünmeyi ve okumayı unutmuş vaziyetteydi

bu gece geceye huzur bırakıyorum. uzun süre sonra sevdiğim kıza mesaj attım. i̇lk defa bu kadar uzun ve rahat konuştum. sonunda seni seviyorum yazmamak için kendimi zor tuttum başardım ama pişmanım. seviyorum seni, hiç göremeyecek olsanda yazıyorum buraya

bir sey

sözlüğün şüphesiz en büyük hastalığı. hayır bi' de başlığa çok entry girilmişse arayıp uplanmamış geceye bir şeyler bırakabileceği başlıkları uplıyolar ki entryleri gözüksün. (bkz: bıraktım geldi mi) (bkz: vallahi seviyosunuz bu hayatı)

allah'ını seven azıcık uyku bıraksın

prim yapan başlıklar olunca, herkes bir şeyler bırakma derdinde.

(bkz: pıssss) sessiz oldu bu. iyi uykular.

i̇yi geceler :)

bir şeyler bırakmak için geceler beklenilmemelidir. tehlikeli hareketlerdir. aslında geceleri rahat bırakmak gerekmektedir.

Bırakırken dikkat etmek lazım birisinin canını acıtabilir